عباس جهانی بهنمیری - دانشجوی دکتری مهندسی عمران-سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

هدف اصلی در طراحی لرزه ای ساختمان ها بر این مبنا است که رفتار ساختمان در مقابل نیروهای ناشی از زلزله های کوچک بدون خسارت و در محدوده خطی مانده و در مقابل نیروهای ناشی از زلزله های متوسط خسارتهای غیر سازه ای را پذیرا باشد. به همین دلیل مقاومت لرزه ای که مورد نظر آیین نامه های طراحی در برابر زلزله است؛ عموما کمتر و در برخی موارد خیلی کمتر از مقاومت جانبی مورد نیاز برای حفظ پایداری سازه در محدوده ارتجاعی، در یک زلزله شدید می باشد. در این مقاله ارزیابی بهسازی لرزه ای بر روی یک نمونه سازه آموزشی بتنی موجود انجام گردید. به علت عدم وجود نقشه های معماری و سازه ای، کلیه اطلاعات پیکر بندی ساختمان از طریق ارزیابی عینی، انجام سونداژ و آزمایش های مورد نیاز جمع آوری گردید، به عبارت دیگر، جمع آوری اطلاعات از وضعیت موجود ساختمان در سطح اطلاعات متعارف انجام شده است. جهت تعیینمقاومت فشاری مورد انتظار بتن از آزمایش چکش اشمیت و مغزه گیری بهره گرفته شد. بررسی اطلاعات وضع موجود سازه، نشان دهنده ضعف سازه در برابر زلزله می باشد. پس از مدل سازی ساختمان توسط برنامه 2000SAP و انجام تحلیل استاتیکی غیرخطی pushover(و مشاهده عدم مقاومت کافی سازه در برابر بارهای جانبی، عملیات بهسازی بر روی سازه مذکور با روش های پوشش بتنی دور ستون ها و تیرها، دیوار برشیهمراه با پوشش بتنی دور تیرها مطابق با دستورالعمل بهسازی لرزه ای انجام شد و سپس ضریب رفتار سازه بهسازی شده محاسبه و با ضریب رفتار قبل از بهسازی مقایسه شده است.

بهسازی لرزه ای، تحلیل غیر خطی، سازه بتنی، سازه آموزشی بتنی، ضریب رفتار