حسین سرداغی - استادیاردانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)قزوین
فرزاد فرزی - دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)قزوین
احمد رحیم خانلی - زبان و ادبیات فارسی زبان و ادبیات فارسی

از آغاز قرون اسلامی، شاعران5 فارسی زبان خواه از مذهب تشیع و خواه از مذهب تسن6ن، هرکدام به نوبه ی خویش، ارادت خالصانهی خود را نسبت به پیامبر اکرم (ص) و خاندان پاک و مطهر ایشان ابراز کردهاند؛ این آرمان ها را از شعرهایی که در مدح و منقبت یا مرثیه بزرگان دین سرودهاند، میتوان به خوبی دریافت کرد. محمد تقی بهار یکی ازجمله از شاعران فارسی زبان و ملک الشعرای آستان قدس رضوی، از جمله کسانی است که علاقه وافر وی به اهل بیت(ع) در دیوانش نمایان است و ما شاهد منقبتها و مرثیههایی هستیم که به مناسبت ولادت یا شهادت خاندان عصمت و طهارت سروده اند. در این پژوهش برآنیم که اشعاری را که این شاعر سترگ در خصوص اهل بیت(ع) سروده - که بیشتر مدح و منقبت است- مورد نقد و بررسی قرار داده و با موشکافی و تحلیل هرچه بیشتر، ارادت پاک شاعر را که با ایمانی استوار و دلی صاف به ایمه اطهار تقدیم داشته، آشکار سازیم؛ از این رو مطالبی را بر صحت نظر خویش، در زیور سخن آراسته و پس ازآن به یک نتیجه کلی دست یافتهایم.

اهل بیت(ع)، منقبت، مرثیه، ملک الشعرای بهار، دیوان اشعار