رستم صابری فر - دانشیار گروه علوم جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور
مرتضی طهماسبی - رییس اداره خدمات ومحیط زیست شهری منطقه ۳، شهرداری مشهد
مسعود رسولی - کارشناس خدمات و محیط زیست شهری ، منطقه ۳ شهرداری مشهد

سالانه قریب به 2000 نفر از شهروندان به دلیل عبور غیر ایمن از خیابانها، جان خود را از دست می دهند و از این تعداد، قریب به 10درصد از تلفات ناشی از تصادفات در کشور را به خود اختصاص می دهد. این تعداد کشته، معادل تلفات ناشی از سقوط حدود 10هواپیمای مسافری است. اما به این تعداد کشته توجه چندانی نمی شود. با وجود آنکه فقدان مسیرهای ایمن، طراحی نامناسب و ... در این بین نقش مهمی را برعهده دارند، اما خود عابرین هم از حداقل امکانات موجود بهره لازم را به عمل نمی آورند. به همینمنظور این تحقیق به شیوه مقطعی قصد دارد وضعیت بهره گیری از پله ها و گذرگاه های ویژه عابرین پیاده را مورد بررسی قرار دهد. برای گردآوری اطلاعات نمونه ای به حجم 300 نفر به شیوه نمونه گیری ساده از عابرین پیاده شهر مشهد انتخاب شدند. داده های به دست آمده با آزمون خی دو و بهره گیری از شاخص میزان شانس و حدود اطمینان آن مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که به طور متوسط تنها قریب به 57 درصد از عابرین دارای آگاهی، نگرش و عملکرد مناسب برای بهره مندی از این مسیرهای امن عبور بودند. پس از حذف اثر متغیرهای مخدوش کننده با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک، آگاهی و نگرش عابرین در زمینه بهره گیری از گذرگاه های امن از نظر آماری دارای ارتباط معناداری بود. اما ارتباط معنی داری بین نگرش و عملکرد آنها مشاهده نشد. آگاهی عابرین با تحصیلات و شغل آنها مرتبط بود و همچنین ارتباط سن با نگرش و ارتباط جنس، تحصیلات و شغل با عملکرد آنها از نظر آماری معنی دار بود.

عابرین پیاده، نگرش، آگاهی، عملکرد، مسیرهای امن، مشهد