تغییر کاربری اراضی و تاثیر آن بر تغییر پوشش گیاهی زاگرس میانی با بکارگیری تصاویر ماهواره ای مطالعه موردی حوضه آبخیز دشت الشتر

امروزه کسب آگاهی و دانش در رابطه با پوشش گیاهی و سلامت آن نقش مهمی را در مدیریت خاک ها ایفا می کند. به منظور بررسی و پایش پوشش گیاهی در مقیاس جهانی و ناحیه ای دسترسی به هنگام به داده های میدانی یا صحرایی معمولا دشوار و محدود می باشد. از این رو سنجش از دور فن آوری بسیار مفیدی است که با داشتن خصوصیاتی نظیر فراهم ساختن یک دید وسیع و یکپارچه از یک منطقه، و صرفه جویی در زمان بر سایر روش ها ارجحیت داده می شود. در تحقیق حاضر با استفاده از اطلاعات ماهواره لندست در ابتدا و انتهای یک بازه زمانی 24 ساله 2015-1991 اقدام به مطالعه نحوه تغییر کاربری اراضی در منطقه مطالعاتی الشتر گردید. پس از پردازش تصاویر و طبقه بندی آنها با الگوریتم حداکثر شباهت، تغییرات مساحت کاربری های مختلف بررسی شد. همچنین برای تشخیص هرچه بهتر پوشش گیاهی و مقایسه آن با کلاس های پوشش گیاهی حاصل از طبقه بندی، از شاخص های گیاهی NDVI و SAVI استفاده گردیده است. نتیجه تحقیق نشان داد که طبق نقشه های کاربری اراضی مساحت پوشش گیاهی در سال 1991 ،6649/1 هکتار، در سال 2002 ،10467/765 هکتار و در سال 2015 این میزان به 11331/38 هکتار رسیده است. همچنین طبق نقشه شاخص های پوشش گیاهی و تفسیر بصری این نقشه ها، پوشش گیاهی در هر سال نسبت به گذشته دارای روند افزایشی بوده است. بنابراین افزایش سطح پوشش گیاهی شاخص های گیاهی منطبق با تغییرات کاربری سطح پوشش گیاهی در همان سال می باشد.

Keywords:

تغییرکاربری اراضی , شاخص های پوشش گیاهی , سنجش از دور , حوضه آبخیز دشت الشتر