گردشگری در مناطق کویری و توسعه پایدار

در سال های اخیر با تحولات اقتصادی، سیاسی و تکنولوژیکی در سراسر جهان، تغییراتی هم در فعالیت های گردشگری مشاهده شده است. به منظور توسعه اکوتوریسم پایدار باید منابع طبیعی به طور موثر و جدی محافظت شوند. یکی از جاذبه های طبیعی گردشگری، کویر و بیابان های گسترده و زیبای آن در جهان است. امروزه کویرگردی از جمله زمینه های بسیار پرجاذبه برای طبیعت گردان به شمار می آید و سرزمین ایران که پهنه ی وسیعی از آن را کویر و بیابان ها در بر گرفته اند، موقعیتی کم نظیر از این حیث دارد. با استفاده از پتانسیل های موجود، به منظور تحرک در بخش صنعت گردشگری در راستای توسعه ی اقتصادی و اجتماعی و حفاظت میراث زمین، میتوان فعالیت های جدی را آغاز کرد. روند رو به رشد تقاضا و پذیرش گردشگران در مناطق شکننده و حساس کویری و بیابانی ایران طی سال های اخیر و عدم وجود برنامه ریزی مدون و جامع برای گردشگری این مناطق لزوم توجه خاص به این مناطق را تشدید کرده است. لذا در این مطالعه در راستای توسعه ی پایدار گردشگری در مناطق کویری و بیابانی ایران با استفاده از داده های جمع آوری شده در زمینه ی گردشگران بازدید کننده از مناطق کویری ایران در سال های اخیر، سعی شده است بهره برداری از مناطق بیابانی در زمینه ی گردشگری در کشور ایران ارزیابی شود و همچنین به عنوان نمونه به معرفی و بررسی فرصت ها و چالش های گردشگری منطقه خوروبیابانک بهعنوان یکی از پرجاذبه ترین مناطق بیابانی واقع در کویر مرکزی ایران، پرداخته شد و توصیه هایی برای رسیدن به توسعه ی پایدار در این زمینه ارایه شده است.

Keywords:

اکوتوریسم , اکوتوریسم پایدار , توسعه پایدار , توریست , مناطق بیابانی , کویر