فریبا حاجیان بروجنی - دانشجوی کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان
سیما فاخران اصفهانی - استادیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین مددی - دانشجوی دکترای ارزیابی و آمایش سرزمین گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان
حسین مرادی - استادیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان

الگوی پوشش و کاربری اراضی نتیجه برهمکنش پارامترهای اجتماعی فرهنگی و توان بالقوه سرزمین است که نوع و میزان استفاده از سرزمین را در زمان حال و آینده تعیین میکند و با پایداری منابع طبیعی به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم در ارتباط است، به همین دلیل آگاهی از نوع پوشش و کاربری اراضی و تغییرات آن بسیار حایز اهمیت هست. تغییرات پوشش و کاربری اراضی نتیجه تعامل عوامل متعددی از قبیل مدیریت، اقتصاد، فرهنگ، رفتار انسان و محیط زیست هست و در سال های اخیر به دلیل رشد شدید تغییرات، مورد توجه ویژه قرار گرفته است. استان چهارمحال و بختیاری در جنوب غربی ایران واقع شده و یکی از رویشگاه های عمده جنگل های زاگرس محسوب میشود که با توجه به شدت تغییرات پوشش در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق تصاویر ماهواره ای لندست +ETM و OLI به ترتیب برای سال های 2000 و 2015 با استفاده از تکنیک های سنجش از دورRSطبقه بندی شدند. نقشه های پوشش و کاربری اراضی حاصل از طبقه بندی و برای بررسی تغییرات پوشش و کاربری اراضی وارد مدل ساز تغییر LCMشدند. نتایج نشان داد که طی سال های 2000 تا 2015 جنگل های زاگرس در منطقه مورد مطالعه بیشترین تغییرات پوشش را متحمل شده اند به طوریکه24/34 درصد سطح جنگل ها کاهش و اراضی کشاورزی، مراتع و مناطق مسکونی به ترتیب78/18 ،14/67 ،8/24 درصد افزایش یافته اند، لذا با توجه به نتایج به دست آمده تخریب جنگل ها ناشی از رشد و توسعه کاربری های انسانی بوده است و به دلیل کارکردهای عمده جنگل ها مشکلات عدیده ای در منطقه ایجاد میشود که عواقب آن دامنگیر خود انسان خواهد بود.

الگوی پوشش و کاربری اراضی، پایداری منابع طبیعی، تغییرات پوشش، جنگل های زاگرس، LCM و RS