عسگر علیزاده - کارشناس ارشد مرتعداری سازمان جنگلها و مراتع و آبخیزداری و مشاور ملی پروژه حفاظت تنوع زیستی زاگرس مرکزی

از بین رفتن تدریجی گونه های گیاهی و جانوری محصول بهره برداری ناپایدار از منابع طبیعی در کوهستان زاگرس مرکزی است. عدم تعادل جمعیت انسانی وابسته به مرتع با توان و ظرفیت مراتع یکی ازمهم ترین چالش های پیش روی مرتعداری است. شرط اساسی جهت امکان اعمال هرگونه برنامه های مدیریتی و اجرایی موفق در مرتع منوط به ایجاد رابطه منطقی بین توان و ظرفیت مراتع با جمعیت انسانی و دامی متکی به آن می باشد که تنها در صورت فراهم شدن آن می توان اصول و مبانی مدیریت اکولوژی را برای مرتع تعریف و اجرا نمود و شاهد بهبود شاخص های اساسی مدیریت پایدار مراتع و تنوع زیستی بود. مهمترین اهداف برای دستیابی به مرتعداری پایدار، به نحوی که ارزش های تنوع زیستی تامین شود، تدوین برنامه ی ساماندهی جمعیت بهره بردار وابسته به مرتع و کاهش جمعیت دامی مازاد به مراتع تا رسیدن به نقطه تعادل و ایجاد واحدهای مطلوب بهره برداری در مراتع با استفاده از تمامی کارکردهای و پتانسیل ها خواهد بود. اجرای موفق این برنامه ها در گرو ایجاد شرایط مناسب از طریق کنترل و کاهش عوامل تهدید در مراتع با حضور مستقیم بهره برداران، ذینفعان و ذیربطان عرصه های طبیعی با هدف توانمندسازی جوامع محلی برای مدیریت یکپارچه حفاظتی با تضمین برخورد با تهدیدات زیست محیطی و رعایت منافع اجتماعی است.

مرتعداری ، زاگرس مرکزی، کوهستان، مدیریت پایدار، تنوع زیستی