بررسی تنوع و غنای گونه ای در منطقه نیمه استپی استان اصفهان مطالعه موردی ایستگاه سد آبخیزداری زاینده رود

تنوع زیستی موجود در اکوسیستم مرتع، به طور مستقیم تحت تاثیر ویژگی های رویشی و تنوع گونه های گیاهی آن قرار دارد که همواره متضمن پایداری این اکوسیستم در مقابل آشفتگی های محیطی و زیستی است. به منظور بررسی تنوع و غنای گونه ای در مراتع نیمه استپی استان اصفهان، منطقه قرق در ایستگاه سد آبخیزداری زاینده رود انتخاب و با استفاده از 30 پلات یک متر مربعی در طول 4 ترانسکت به نمونه برداری اقدام شد .در داخل هر پلات، فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هر گونه یادداشت شد. برای ارزیابی شاخص های تنوع و غنا، شاخص های غنای مارگالف و منهینگ و شاخص های تنوع سیمپسون و شانون محاسبه شد. در این راستا مدل های تنوع شامل سری لوگ، لوگ نرمال، مدل هندسی و عصای شکسته مک آرتور نیز ارزیابی شد. برای بررسی معنی دار بودن سطوح انداره گیری شده از آزمون کای اسکور استفاده شد. نتایج نشان داد نمودارلگاریتمی توزیع رتبه ای فراوانی گونه های منطقه با شیب ملایم از مدل لوگ نرمال پیروی کرده و نشان می دهد منطقه دارای گونه های غالب و نادر کمتری است و افراد با فراوانی متوسط در آن بیشتر است. تنوع گونه ای منطقه از وضعیت نسبتا مناسبی برخوردار است و می توان با برنامه ریزی مناسب مدیریت چرا از طریق اعمال چرای سبک به غنای گونه ای بیشتر نیز نایل شد.

Keywords:

تنوع گونه ای , غنای گونه ای , توزیع رتبه ای فراوانی , قرق