رابطه بین تاب آوری و امیدواری با مدیریت بحران در اعضای هلال احمر

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین تابآوری و امیدواری با مدیریت بحران در اعضای هلال احمر استان کرمانشاه انجام شد. روش این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی میباشد و از نوع توصیفی و همبستگی است و از لحاظ شیوه گردآوری دادهها یک تحقیق میدانی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه اعضای هلال احمر استان کرمانشاه تشکیل دادند که در سال 1395 در این سازمان به عنوان داوطلب و امدادگر مشغول به خدمت بوده و تعداد کل آنان 1877 نفر بود. نمونه آماری با برآوردی از جامعه آماری و با استفاده از جدول مورگان وکرجسی با روش در دسترس به تعداد 320 نفر انتخاب شد. در این پژوهش برای سنجش تابآوری از پرسشنامه 25 سوالی کانر و دیویدسون 2003 ، امیدواری از پرسشنامه 12 سوالی اشنایدر و لوپز 2007 و مدیریت بحران از پرسشنامه 29 سوالی جهرمی 1390 استفاده شد. در این پژوهش از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و یگانه استفاده شد. نتایج – پژوهش حاکی از آن بود که بین تابآوری و امیدواری با مدیریت بحران اعضای هلال احمر استان کرمانشاه رابطه معناداری وجود دارد.متغیر امیدواری رابطه بیشتری نسبت به تابآوری بر مدیریت بحران دارد. همچنین امیدواری و تاب آوری می تواند مدیریت بحران را پیش بینی کند

Keywords:

تابآوری , امیدواری , مدیریت بحران