رضا خیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
مریم قاسمی سیچانی - استادیار، مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
مقدی خدابخشیان کنارکی - استادیار، مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

در سال های اخیر مسیله بحران انرژی به یکی از پر چالش ترین مسایل روز دنیا تبدیل شده است. ضرورت به حداقل رساندن استفاده از سوخت های فسیلی، به دلیل افزایش آلودگی های زیست محیطی ناشی از استفاده بی رویه، از یک سو و رو به اتمام بودن این منابع از سویی دیگر، باعث لزوم استفاده از انرژی های تجدید پذیر به عنوان جایگزینی مناسب شده است. صنعت ساختمان نیز با مصرف حدود 40 درصد از انرژی جهان، نیازمند تحولی اساسی در طراحی و ساخت می باشد. ساختمان انرژی صفر ( زیرو انرژی ) با بهره گیری از روش های طراحی معماری و استفاده از متد های طراحی اکتیو و پسیو ( فعال و غیر فعال )، تا حد زیادی در این راستا حرکت کرده است. در این ساختمان ها نیاز به انرژی به حداقل رسیده و سوخت مورد نیاز از طریق انرژی های تجدید پذیر تامین می گردد. هدف پژوهش حاضر، آشنایی با ساختمان های انرژی صفر و بررسی استراتژی های طراحی و ساخت این ساختمان ها در اقلیم گرم و خشک ( نمونه مورد مطالعه: شهر اصفهان ) با استفاده از داده های اقلیمی و اطلاعات هواشناسی می باشد. فرضیات پژوهش با ارایه راهکارهایی برای کاهش مصرف انرژی و نیز استفاده از منابع تجدیدپذیر در ساختمان انرزی صفر مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی – تحلیلی می باشد. براساس نتایج پژوهش، تیوری طراحی و ساخت خانه های انرزی صفر در شهر اصفهان با روش های بیان شده، قابل دستیابی می باشد.

ساختمان انرژی صفر، انرژی های تجدیدپذیر، سیستم های فعال و غیر فعال ( اکتیو و پسیو )، شهر اصفهان