نیلوفر سیمیاری - دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
مریم محمدی - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر تهران

فضا عرصه ی عمل شهرسازی است و وظیفه ی طراحان شهری تبدیل این فضاها به مکان می باشد. علی رغم این، برخی برنامه ریزی وطراحی ها در شهر به سمت و سویی پیش رفته که زمینه ی ایجادضدفضاها را فراهم کرده است نمونه ای از ضدفضاها هه در اثر ساختپل های غیرهمسطح در شهرها که با هدف تسهیل عبورومرور شهریایجاد می شوند، فضاهای رهاشده ی زیرپل ها است بنابراین هدف اینپژوهش شناسایی عواملی است که زمینه ی تبدیل فضاهای مطلوببه فضاهای رهاشده را ایجاد کرده و به طور ویژه تاکید بر فضاهایرهاشده زیرپل ها است.به این منظور نوع پژوهش کاربردی و تحلیلی است و روشپژوهش شامل دو مرحله است که به ترتیب عبارتند از: جمع آوری روشی که برای مبانی نظری مورد استفاده قرارگرفت؛ روش تحلیلمحتوا و روشی که برای نمونه موردی استفاده شد؛ روش پیمایشی(زمینه یابی) است مورد پژوهش؛ پل امام علی (ع) شهر قزوین استکه در شمال غرب آن و در همجواری با محلات مینودر، کوثر و عارفواقع شده است نتایج وزن دهی مبتنی بر رویکرد کارشناسانه نشانمی دهد که بیشترین مشکلات فضای زیرپل برحسب اولویت مربوط بهابعاد عملکردی، زمان و اجتماعی است که نبود شاخص های این سهبعد در فضای زیرپل عامل ایجاد ضدفضا و عدم مطوبیت فضایی است.

فضا، ضد فضا، فضای زیرپل، شاخص، پل امام عیی (ع)، قزوین