بررسی نقش فضاهای نیمه عمومی بر کیفیت های محیطی (خوانایی، امنیت، هویت و سرزندگی) محلات

امروزه یکی از اساسی ترین معیارها برای مقایسه یشهرها و محیط های زیست انسان، بررسی و سنجش کیفیتهای محیطی می باشد. بنابراین واضح است که یکی از مهمترین عرصه ها، محلات شهری می باشد که بی توجهی بهارتقای کیفیت های محیط در فضای محلات ، سبب شکلگیری فضاهایی مردم گریز در ساختار شهری شده است کهتوانمندی مورد انتظار را نخواهند داشت تا محیطی پاسخگو ومنعطف برای شهروندان ایجاد کند. این مقاله با نگاهی متفاوتو از بعد فضایی- کالبدی و با تاکید بر فضاهای نیمه عمومی به عنوان عناصر ارتباط دهنده محله به شهر که امروزه اینفضاها به عنوان حلقه ی مفقوده ای در سازمان فضایی شهرهستند به بررسی نقش این فضاها در ارتقا چهار کیفیتمحیطی از جمله خوانایی، امنیت، هویت و سرزندگی با هدفارتقا کیفیت محیطی از طریق گنجاندن فضاهای نیمه عمومیدر سازمان فضایی شهرها، می پردازد. در نهایت یافته های اینپژوهش که با روش توصیفی، چگونگی عملکرد این فضاها درراستای ارتقای کیفیات مذکور را مورد بررسی قرار داده بهقرار است که فضاهای نیمه عمومی از طریق ایجاد تصویرذهنی پیوسته در محلات سبب ارتقا خوانایی شده و همچنینبا ایجاد زمینه برای شکل گیری خاطرات جمعی در این فضاهادر ارتقا هویت محلات نقش موثری دارد، همچنین این فضاهابه واسطه ی ارتقا نظارت جمعی قابل توجهی که به وجود میآورد امنیت محیطی را موجب می شود و علاوه بر این ها ازطریق ارتقا پویایی ، سرزندگی را نیز در محلات افزایش می دهد.

Keywords:

کیفیت محیطی , فضای نیمه عمومی , خوانایی , امنیت , هویت , سرزندگی