تدوین اصول طراحی مجتمع های مسکونی در ایران با رویکرد معماری اکولوژیک در شهر شیراز

انسان اساسا به عنوان موجودی خلق شده است که تمایل به طبیعتداشته و ارتباط با طبیعت نه تنها تضمین کننده سلامت جسمانی اواست بلکه از لحاظ روحی و روانی نیز تاثیر بسیار زیادی بر او دارد.این در حالی است که مجتمع های مسکونی که امروزه در ایران و بهطور خاص در شهر شیراز ساخته می شوند، علاوه بر این که به اینمهم بی توجه بوده اند، معماری بومی و اقلیم آن شهر را نیز به بوتهفراموشی گذاشته اند. هدف این پژوهش، تدوین اصول طراحیمجتمع های مسکونی با رویکرد اکولوزیک در شهر شیراز است. از آنجا که تاکید معماری اکولوژی بر هماهنگی با طبیعت، اقلیم و ویژگیهای بومی منطقه است، از ویژگی های معماری بومی شهر شیراز درراستای تدوین اصول طراحی مجتمع های مسکونی برای این شهربهره برده و با اصول و ویژگی های معماری اکولوژیک تطبیق دادهشده است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و جمع آورى دادهها، به روش کتابخانه ای انجام شده است. در این پژوهش پس ازشناسایی معماری اکولوژیک، مولفه های فرم (تیپولوژی بنا (درنگرایی، حیاط دار)، نوع، جنس و رنگ مصالح، استفاده از عناصرطبیعت)، عملکرد (مسکونی) و معنا (ایجاد هویت و حس تعلق) برایتدوین اصول طراحی مجتمع های مسکونی در شهر شیراز درنظرگرفته شده است و با استفاده از آن مولفه ها و همچنین اصول ومعیارهای معماری اکولوژیک در هماهنگی با معماری بومی شیراز،اصولی برای طراحی مجتمع مسکونی در این شهر تدوین گردیده است.

Keywords:

معماری اکولوژیک , معماری بومی شیراز , مجتمع های مسکونی , طبیعت