اکبر جوان هوشیار - دانشجوی دوره دکتری عمران – سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان
اکبر قنبری - استادیار دانشکده عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان

بتن خود متراکم بتنی است با کارایی و قابلیت شکل پذیری بالا و مقاومت در برابر جداشدگی دانه ها که بدون نیاز به ویبراتور به راحتی در میان ف ضای بین میلگرد ها تحت اثر وزن خود جریان می یابد با وجود اینکه ا ستفاده از بتن خود متراکم به علت دا شتن ویژگی هایی مانند دوام و پایایی در سازه های بتن آرمه افزایش روز فزون دا شته ولی با توجه به ترد شکنی و عدم شکل پذیری ذاتی مصالح بتنی، در صورت استفاده از الیاف در بتن خود متراکم، خصوصیات رفتاری بتن بهتر شده و ضعف بتن را در شکست فشاری ترد بهبود بخشیده و مقاومت کششی آن را افزایش می دهد. لذا استفاده از بتنی که خصوصیات بتن خود متراکم و الیافی را با هم داشته باشد کمک شایانی ب ه اجرای سازه های پیچیده می نماید. این مقاله به بررسی تاثیر می زان الیاف بر خواص مکانیکی و شکل پذیری بتن بتن خود متراکم و تعیین درصد بهینه الیاف جهت دست یابی به به حداکثر شکل پذیری می پردازد. در این تحقیق از الیاف فلزی، شیشه و سنتتیک با 5 درصد مختلف استفاده گردیده و نتایج نتایج آزمایش ها شامل جریان ا سلامپ ، قیف V ،جعبه L شکل و آزمایش های مکانیکی شامل مقاومت ف شاری، ک ش شی، خم شی و مدول الاستیسیته ارایه گردیده است. نتایج نشان می دهد که استفاده از الیاف مذکور باعث افزایش مقاومت کششی، خمشی فشاری و افزایش سطح زیر منحنی تنش - کرنش و شکل پذیری بتن خود متراکم می گردد.

بتن خود متراکم، الیاف فلزی، شیشه و سنتتیک، مشخصات مکانیکی و شکل پذیری