فرشته زیبان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
اکبر عبداللهزاده طرف - استادیار گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

مقاله حاضر شیوه آموزش معماری در ایران را با شیوههای آموزشی نوین دانشگاهی در دانشکدههای جهانی و تاثیر زمان، افزایش گرایشهای معماری در چگونگی طراحی فضاهای دانشکدههای معماری را مورد بررسی قرار میدهد و دراین راستا به نحوه آموزش سنتی معماری ایران که بصورت سینه به سینه و نظام استاد و شاگردی استوار بود میپردازد و درشیوه نوین آموزش معماری، دانشکده هنرهای زیبای تهران و دانشکده هنر و معماری دانشگاه علم و صنعت را با دانشکدههای نوین جهانی شامل دانشکده معماری ملبورن و دانشگاه کانزاس سیتی در آمریکا و دانشگاه پلی تکنیک تماسک را مقایسه می کند و مسایل و مشکلات آموزش معماری و لزوم ایجاد فضاهای مورد استفاده برای آموزش معماری نوین شامل رشتههایی مانند تکنولوژی معماری که نیازمند فضاهای مختص به آن گرایش بوده را مشخص میکند. گذر زمان و صنعتی شدن جهان و افزایش تکنولوژی باعث رشد روزافزون صنعت ساختمان شده و افقهای نوینی در آموزش معماری را پیش روی علاقمندان به این رشته باز میکند. اما باید توجه داشت که مشکل اساسی در آموزش و طراحی دانشکدههای معماری عدم تطابق زمانی با دانشکده های به روز در دنیا می باشد. شناخت آموزش نوین معماری وشناسایی ابزار مورد استفاده برای دستیابی به علم های جدید و همچنین توجه به نحوه طراحی دانشکده ها و یا گسترش و توسعه دانشگاه با با علوم و فناوری های جدید مهمترین عامل در پیشرفت آموزش معماری و طراحی دانشکدههای مطلوب برای دستیابی به این آموزشها خواهد بود.در این مقاله سعی شده است تا طراحی دانشکدههای معماری در ایران در گذر زمان به روش تحلیلی توصیفی با ارایه نمونههای موردی و مقایشه فضاها با یکدیگر بررسی شود و نتایج حاصل از - آن به روش ارایه نمودار و جداول شامل مزایا و معایب موجود در آموزش امروزه معماری و طراحی فضاهای دانشکدههایمعماری مورد ارزیابی قرار گیرد

آموزش معماری، دانشکده معماری، آموزش سنتی، فضاهای مدرن، آموزش مدرن