سیدمحسن صفایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل جلفا

شناخت محیط و معماری، تنها با درک فعالیت های انسان در دنیای پیرامونش، امکان پذیر است و هدف معماری را می توان ایجاد انگاره ای انسانی، در درون شکل کالبدی دانست. طراحی انسانی، مهمترین اصل طراحی پایدار است که به قابلیت زیستی تمام اجزای تشکیل دهنده نظام زیست جهانی می پردازد. این اصل به طور عمیق، ریشه در نیاز به حفظ عناصر زنجیره ای نظام های زیستی دارد که تداوم حیات و بقای انسان، منوط به وجود آنهاست. ضروری ترین نقش معماری، خلق و ساخت محیط هایی است که امنیت، سلامت،آسایش فیزیکی، صحت روانی و بهره وری ساکنان خود را تداوم بخشد. توسعه پایدار، قصد دارد که تغییر مهمی را در فهم رابطه انسان و طبیعت ایجاد کند؛ ولی راه حل های ارایه شده در توسعه پایدار در زمینه محیط ساخته شده و معماری؛ همچنان را ه حل های ماشینی هستند و در اصطلاح به دیدگاه و ایدیولوژی انسان نسبت به طبیعت، منجر نشده و رابطه انسان و طبیعت به صورت کامل و صحیحی تعریف نمی شود به این سبب معماران نیز همسو با سایر دانشمندان در پی یافتن راه کارهای جدید برای تامین زندگی مطلوب انسان بودهاند

محیط معماری پایدار توسعه طراحی