احمد بهرامی - دانشجوی کاشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
حسین فلاح دار - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفرش

معماری پایدار، زیرمجموعه طراحی پایدار است که می توان آن را یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد و آن را عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار آورد. این سبک از معماری از گرایش های نوین معماری می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست است که یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است می باشد. در این مقاله سعی شده راهکارهایی برای دسترسی به پایداری در معماری رسید. با در نظر گرفتن الگو های طراحی پروژه های پایدار در جهان و تطبیق آن به اصول و الگو ها با هویت ایرانی و طراحی سبک نو مدرنیسم ایرانی در ارتقاع کیفیت سطح زندگی انسان های آینده و حفاظت منابع و حامل های انرژی نقش مهمی را ایفا می کند که در قسمت پایانی مقاله به تبیین نقش معماران در بکارگیری جذب انرژی و ذخیره آن با استفاده از مسایل اقلیمی، جلوگیری ازاتلاف انرژی با بکارگیری مصالح عایق دارای استاندارد و در نهایت استفاده از پوشش گیاهی در پوسته ساختمان و فضاهای خارجی توصیه شده است.

گرایش های نوین معماری ، محیط زیست ، معماری پایدار، کاهش مصرف انرژی، ذخیره انرژی