اعظم عباسپور - مدرس و عضوهیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان گروه معماری، سیرجان، ایران
مهدیه اسفندیارپور - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان گروه معماری، سیرجان، ایران

بافت های قدیمی و کهن شهر ها به واسطه قدمت تاریخی ، وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی ،قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن و غیره دارای ارزش و جایگاه منحصربفردی در ساختار فضایی و کارکردی شهری می باشند. هارمونی و هماهنگی بین اجزای داخل بافت بصورت یکپارچه و از پیش طراحی شده است که می تواند شکل موزون و زیبا به مجموعه ببخشد وگرنه دارای یک بافت نابسامان و مخدوش خواهیم بود که هر کدام از اجزاء ساز خود را کوک می نماید. مطالعه این بافت ها نشانگر ارزشمندی نظام ارتباطی و شهروندی گذشتگان بوده و یک سرمایه فرهنگی در مقیاس ملی می باشد، اما متاسفانه امروزه این بافتها توانایی خود را در جذب جمعیت از دست داده اند، لذا جهت ارایه راهکار های بهینه با رویکرد بازآفرینی و نوزایی شهری ضرورت مطالعه و بررسی بافتهای تاریخی از حیث اقلیمی ، مصالح شناسی و ....مشاهده می گردد.واژه

بافت فرسوده، اقلیم ، بافت تاریخی، فرم، مصالح