شهلا درتومی - دانشجوی مهندسی شهرسازی، دانشگاه بجنورد
مریم محمدزاده - دانشجوی مهندسی شهرسازی، دانشگاه بجنورد

فرسودگی یکی از مهمترین مسایل مربوط به فضای شهری است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل، عدم تناسب و بی قوارگی آن می شود؛ همچنین عاملی است که به زدودن خاطرات جمعی، افول حیات شهری شکل گرفتن حیات شهری روزمره ای کمک می کند. از آنجایی که شهر شکل دهنده سبک زندگی انسان و تعیین کننده کیفیت زندگی است، پس توجه به محیط فیزیکی شهر ساماندمی آن ، نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بشر دارد از طرفی بافت های فرسوده به علت ویژگی خاص خود از نظر فعالیتی کالبدی بستری مناسب برای رشد شکل گیری مکان های جرم خیز دارا می باشد. لذا تشخیص اصلاح عناصر محیط فیزیکی اجتماعی فراهم کننده فرصتها موقعیت های ارتکاب عمل مجرمانه، با استفاده از پیشیگری از جرم از طریق طراحی محیطی امری ضروری است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی، سعی دارد تا از طریق شناسایی معیارهای تشخیص بافت فرسوده، این عوامل را در شهر بجنورد مورد بازشناسی قرار داده از این طریق سنجش روشنی از وضعیت فرسودگی بافتهای شهری انجام دهد. در این بین به منظور جمع آوری اطلاعات از مشاهدات میدانی مصاحبه حضوری با شهروندان در بافت های مختلف شهر بجنورد بهره برده شده است. به منظور سنجش میزان فرسودگی هر یک از بافت های شهر، انتخاب یک بافت به عنوان نمونه مورد مطالعه، از روش AHP استفاده سپس تمامی مولفه های CPTED در بافت انتخابی بررسی شده است. یافته اصلی تحقیق آن است که امنیت نقش مهمی در محلات شهری را دارا است، بازسازی مناطق فرسوده بدون توجه به این مسیله امری بیهوده است چرا که عدم احساس امنیت در محله توسط ساکنین باعث گریز از آن محل فرسودگی عملکردی مجدد آن خواهد شد. در بازسازی بافت فرسوده باید تمامی مولفه های CPTED مورد توجه قرار گیرد به طور کلی تمامی راهکارها باید در این جهت باشد که از شدت مردم گریزی کاسته بر میزان علاقه به سکونت فعالیت در چنین بافت هایی افزوده گردد.

بافت فرسوده، امنیت، طراحی محیطی، بازسازی، بجنورد