منصور ناظمی راد - کارشناس ارشد شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

یکی از ابزارهای مدیریت شهری جهت پاسخ گویی به چالش های افزایش جمعیت شهری طرحهای توسعه شهری می باشد که اجرای صحیح آن توسط مدیریت شهری بسیاری از مشکلات شهری را کاهش می دهد. در زمینه اجرای طرح های توسعه شهری مدیریت شهری اغلب با کاهش مشارکت شهروندان و کنشگران شهری مواجه است و از جمله رویکردهایی که می تواند مشارکت همه ذی نفعان و کنشگران شهری در اجرای موفق طرح های توسعه شهری شود رویکرد حکمروایی خوب شهری است. از این رو این مقاله در پی آن است تا ضمن تبیین معیارهای رویکرد حکمروایی خوب شهری، شیوه اجرای طرحهای توسعه شهری را با این رویکرد ارزیابی نماید. روش تحقیق در این مقاله روش تحلیل سلسله مراتبی است و جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه با کارشناسان مرتبط با موضوع و همچنین کارشناسان ذیربط شهرداری و شورای شهر بوده است. نتایج این مقاله نشان دهنده آن است که مدیریت شهری آمل در اجرای شبکه ارتباطی طرح تفصیلی بیشترین موفقیت، و در اجرایی نمودن ضوابط تراکم ساختمانی ضعیفترین شرایط را داشته است. همچنین مشارکت شهروندان و پاسخ- دهی به نیازهای آنان از موثرترین معیارهای حکمروایی خوب شهری در اجرای شبکه ارتباطی و کاربری زمین بوده است.

حکمروایی خوب شهری، طرح های توسعه شهری، تحلیل سلسله مراتبی، آمل