حمید بنی اسد - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی
وحید دوگانی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی

نانورس ها مواد منحصر به فردی هستند که به عنوان مواد افزودنی برای ساخت نانوکامپوزیت ها و بهبود قابل توجه خواص مواد پلیمری به کار می روند. در زیر میکروسکوپ الکترونی با قدرت تفکیک بالا مشاهده می شود که نانورس ها شامل صفحات کوچک و نامنظم رسی هستند که در حدود 1 نانومتر ضخامت و 100 نانومتر قطر دارند.قسمت اولدر نانورس ها دو خصوصیت مهم وجود دارد که باعث موفقیت آنها در عرصه صنعت های مختلف شده است: 1-خالص بودن آن که خصوصیات مکانیکی پلیمر را افزایش می دهند؛ 2-ظرفیت تبادلی کاتیونی رس که مخلوط شدن با پلیمر را مناسب می کندهر دو این ویژگی باعث استحکام در پلیمرها می شود. و بطور همزمان مقاومت بالا و شکل پذیری از خود نشان می دهند، در واقع خواصی که با هم در یک جا جمع نمی شوند ولی در نانورس ها وجود دارد. رس ها را می توان با تغییر یون ها، اشباع کردنشان با عناصر فلزی و تیمار کردنشان با اسیدها، به کاتالیزور مناسب تبدیل کرد.نانورسهایی که از لحاظ تجاری مورد توجه هستند شامل میکا فلورید، مونتموریلونیت و هیدرتالکیت و اکتاسیلیکیت می باشد که اکتاسلیکیت و هیدروتالکیت از لحاظ فیزیکی و قیمت محدودیت دارند و میکافلورید یک رس سنتزی است و مونتموریلونیت تنها رس طبیعی است که بعنوان یک نانورس بیشتر مورد توجه است و از مونتموریلونیت به دلیل داشتن خصوصیات تعلیق، انتشار و پراکندگی خوب و قالب دار شدن معمولا بیشتر از دیگر انواع رس ها استفاده می شود.مونت موریلونیت رایج ترین نوع رس برای ساخت نانوکامپوزیت ها می باشد. با این حال از انواع دیگر رس می توان برای ساخت نانوکامپوزیت استفاده کرد. این موضوع بستگی به خصوصیات نانومتر و قطر چندصد نانومتری می باشند.{1} نهایی مورد نظر از محصول دارد.