ارزیابی سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی استان یزد با استفاده از تکنیک تاپسیس

از مسایل مهم برنامه ریزی روستایی، تشخیص و تشکیل سلسله مراتبی از سکونتگاه ها است که بتوانند ساختار موثری برای ارایه خدمات و بهره گیری بهینه از فراورده های روستایی ارایه دهند. شناخت و تجزیه و تحلیل این مسایل و ارایه راهکارهای مناسب جهت برطرف نمودن یا حداقل کم رنگ کردن آنها آثاری از جمله ؛ رونق بخش کشاورزی، استفاده بهینه از پتانسیل های نواحی روستایی، تثبیت جمعیت در این نواحی و نهایتا توسعه روستایی در این استان را به دنبال دارد . پژوهش حاضر با هدف رتبه بندی و تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی شهرستان های استان یزد از نظر شاخص های توسعه و به منظور تحلیل وضعیت این نواحی تدوین گردیده است. در این مقاله با استفاده از ترکیبی از روش های تحقیق توصیفی، اسنادی و توسعه ای و بررسی تعداد 27 نماگر در قالب 4 شاخص شامل شاخص های زیستی، نهادی- کالبدی، اجتماعی و اقتصادی و با استفاده از مدل تاپسیس سعی گردیده است وضعیت نواحی روستایی شهرستان های استان یزد مورد بررسی قرار گیرد و شهرستان ها از نظر سطح توسعه یافتگی طبقه بندی گردند . نتایج به دست آمده نشانگر نامناسب بودن وضعیت شهرستان های استان یزد از نظر شاخص های مورد مطالعه می باشد. به صورتی که تنها یک شهرستان استان(میبد) به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه در رده استانهای توسعه یافته قرار دارد. بیش از نیمی از سکونتگاه های روسنایی استان در وضعیت محرومیت قرار دارند.

Keywords:

سنجش توسعه , تکنیک تاپسیس , توسعه روستایی , استان یزد