ذبیح الله قنبری - دانشجو کارشناسی ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی، دانشگاه علم و صنعت ایران

شناخت بناها و بافت های تاریخی به منظور امر مرمت ضروری می باشد، به نحوی که آسیب شناسی کالبد یک بنا برای ارایه طرح مرمت آن یک امر واجب است. ابزارهای مختلفی در شناسایی آسیب های یک بنا موجود می باشند، که گستره ای از مشاهده تا تکنولوژی های خاص را تشکیل می دهند. در گذشته در بسیاری از موارد بالاجبار از DT (تست های مخرب) برای آسیب شناسی بناهای تاریخی استفاده می شده است. این آزمون ها بیشتر در رابطه با آسیب های نهان و همچنین مطالعه سازه و جرز بنا مورد استفاده قرار می گرفته است. مهمترین دلیل رجوع به NDT (تست های غیر مخرب) این امر است که روش های DT مخرب بوده و بخش هایی از بنای تاریخی را تخریب می کرده است. همچنین در آزمون های DT یا مخرب تمام ساختمان مورد مطالعه قرار نمی گرفت بلکه به صورت رندوم بخشی هایی برای تست مد نظر قرار داده می شده است، حال در این پژوهش سعی شده است که مقایسه کیفی آزمونهای غیر مخرب با هم، روش های ترکیبی، نقاط ضعف و قوت هر آزمون مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و براساس نتیجه های به دست آمده در این امر می باشد.

تست های غیر مخرب، تست های نیمه مخرب، تست های مخرب، روش های ترکیبی، تحلیل و تبیین