بررسی تغییرات ذرات معلق PM2/5 و PM10 جوی شهر تهران در سالهای اخیر
Publish place: International Conference on Architecture, Urban Planning, Civil Engineering, Art and Environment; Future horizons, look to the past
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 706
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICAUCAE01_0295
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396
Abstract:
در این تحقیق، با استفاده از داده های آلودگی هوای شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران، تغییرات غلظت ذرات معلق PM جوی با اندازه های مختلف در هوای شهر تهران بررسی شد و نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری (سطح اعتماد 99 %) بین غلظت ذرات معلاق ساعتی PM2/5و PM10 وجود دارد. در اکثر مناطق شهر تهران، نسبت غلظت ذرات معلق PM2/5 / PM10 جوی و همبستگی مثبات بین ذرات معلاق ریز PM2/5و PM10 جوی دارای تغییرات فصلی بوده و بتدریج از بهار تا زمستان افزایش می یابد. افزایش سهم ذرات معلق ریز در فصل سرد را می توان به افزایش تشکیل ذرات معلق ثانویه ناشی از گازها در اثر ترافیک وسایل نقلیه موتوری نسبت داد که بیشتر بعلت افزایش پایداری هوا و سرمایش آن و کاهش ارتفاع لایه مرزی جو رخ می دهد. نسبت فصلی غلظتهای ذرات معلق PM2/5 / PM10 جوی در فصول بهار، تابستان، پاییز و زمستان بترتیب مقادیر 41/6 و 45/9 و 46/7 و 49/2 درصد محاسبه شده اند. در برخی مناطق مانند منطقه 11 تهران، نسبت ذرات معلق PM2/5 / PM10 همبستگی بین آنها در تمام طول سال یکنواخت و بالا می باشد. کمترین درصد نسبت ذرات معلق ریز مربوط به مناطق شمال غرب و جنوب غرب تهران است (کمتر از 30 درصد). بیشترین درصد افزایش آلودگی فصلی پاییز نسبت به بهار از نظر ذرات معلق PM10 مربوط به ایستگاههای اقدسیه و پونک (شامال شهر) و از نظر ذرات معلق ریز PM2/5 مربوط به ایستگاههای اقدسیه و شریف است. در فصل پاییز که میزان آلودگی هوا بالاست، آلوده ترین مناطق تهران، از نظار ذرات معلق PM10 ایستگاه های شهر ری و شادآباد (جنوب شهر) و از نظر ذرات معلق ریز PM2/5 ایستگاههای شهر ری و شریف می باشند.
Keywords:
Authors
زهرا شرعی پور
دانش آموخته کارشناسی ارشد هواشناسی، موسسه ژیوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
عباسعلی علی اکبری بیدختی
استاد گروه فیزیک فضا، موسسه ژیوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :