محمدرضا محمدی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی، دانشگاه تربیت مدرس تهران،

معماری به مثابه ظرفی که تمامی ابعاد زندگی انسان را تحت نظر دارد در اینجا با نمودی نامناسب باعث ناخشنودی است. بخشی از این نابسامانی ها که آثار آن در مرحله بهره برداری بیشتر نمایان می شود، بی توجهی یا کم توجهی به اهداف و اصول صرفه جویی در مصرف انرژی و طراحی همساز با محیط و اقلیم است که علاوه بر پیامدهای اقتصادی، تاثیر چشمگیری بر سطح آسایش و بهداشت ساکنان می گذارد و از لحاظ اجتماعی بر آداب، رسوم، سنن و روش زندگی موثر خواهد بود که در این پژوهش علاوه بر مروری مختصر درباره معماری، اقلیم و توسعه پایدار در نهایت سعی شده به ارایه راه کارها یی در مورد توسعه پایدار در معماری همساز با اقلیم پرداخته شود.

توسعه پایدار، معماری، اقلیم