مریم پیرمحمدی بارده - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کاشان، ایران
ابوالفضل رنجبر فردویی - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کاشان، ایران
احسان زندی اصفهان - استادیار بخش تحقیقات مرتع، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
رضا دهقانی بیدگلی - استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کاشان، ایران

توت روباهی با نام علمی (Poterium sangosorba) از گونه های مرتعی با ارزش علوفه ای بالا می باشد. رشد روز افزون جمعیت جهان، همگام با گسترش فعالیتهای کشاورزی و صنعتی در جهت افزایش تامین مواد غذایی از یک سو، و خشکسالی های پی در پی در سال های اخیر از سوی دیگر، موجب شده است که منابع موجود آب های شیرین سطحی دراکثر کشورهای واقع در کمربند مناطق خشک به اوج بهره برداری خود برسد ودرنتیجه فشار بیش از اندازه به منابع آب وارد آید. در کشور ما سالانه بخش عمده ای از درآمد ارزی صرف خرید محصولات غذایی از خارج از کشور می گردد و با توجه به رشد جمعیت و عدم بهره برداری صحیح از منابع طبیعی کشور، پیش بینی می شود در آینده این روند شتاب بیشتری پیدا کند. با توجه به کمبود منابع آب در بسیاری از مناطق کشور و افزایش حجم فاضلاب های شهری، استفاده مجدد از آنها اجتناب ناپذیر می باشد. بنابراین استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده شهری به عنوان یکی از منابع غیرمتعارف آب و کود برای توسعه کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک مورد توجه قرار گرفته است. دراین تحقیق تاثیر نسبت های مختلف آبیاری با فاضلاب شهری بر روی محتوای رنگدانه ای و میزان پروتیین گیاه توت روباهی مورد ارزیابی قرار گرفت.این آزمایش در شرایط گلخانه در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (آب شهر) و 3سطح پساب: 30% و 60% و 100 به این صورت که مخلوطی از نسبت های مختلف پساب با آب شهر تهیه و به گلدان ها اضافه شد. نتایج تحقیق نشان داد که از نظر محتوای رنگدانه ای و میزان پروتیین بین تیمارهای مختلف آبیاری تفاوت معنی داری در سطح یک درصد وجود دارد، بطور کلی پساب باعث افزایش محتوای رنگدانه ای و میزان پروتیین گردید.

فاضلاب، کلروفیل، پروتیین، توت روباهی، آبیاری