ارزش های روایت گری در بازخوانی سنگ نگاره های باستانی (عصر پارینه سنگی تا نوسنگی)

نقش موجود بر دیوار غارھا به عنوان اولین نگاره و آموزه مستند ابتدایی از شکل گیری فرھنگ ھای بشری است و لازم است تا با شناسایی ارزش ھای روایتگری در سنگ نگاره ھا، غبار توحش را از سیمای نیای بشر اولیه زدود و عبارت زندگی ساده را جایگزین لفظ ناعادلانه وحشیگری نمود. در این پژوھش شناخت ھویت گذشتگان و بررسی کیفی رابطه چھارگانه انسان با خدا- انسانھای دیگر- خودش و مظاھر طبیعی با بررسی تاثیر پذیری از جغرافیا و تفاوت ھای نژادی و میزان اعتبار روایتگری زندگی گروھی بشر و توجه نسل، سن و جنس در این نگاره ھا مورد جستجو واقع شده است. نتایج نشان داد که اگرچه انسان درعصر پارینه سنگی یعنی قدیمی ترین فعالیت ھای اقتصادی به آتش دست یافت، اما زندگیش بر اساس ساختن اشیاء سنگی ساده و شکار قرار داشت. ھنر به عنوان غریزه مطرح می گردید، زیرا سنگ برای بریدن گوشت تا تصاویر بزرگ ھمه بخاطر یک ھدف بوجود می آمدند. این ناتورالیسم به ھیچ عنوان قابل انعطاف نیست بلکه زنده بوده و واقعیات را با اشکال گوناگون نمایش می دھد. تمامی علایم و نشانه ھای عصر پارینه سنگی نشانه این است: ھنر در خدمت سحر و جاد تصویر بمنزله دام بوده و نقاش دوره پارینه سنگی بوسیله تصویر حیوانات را تصاحب می کرد.

Keywords:

سنگ نگاره , فرهنگ بشری , پارینه سنگی , اشیاء سنگی , هنر