آیا حاشیه نشینی موجب بهبود کیفیت اقتصادی سندگی روستاییان می شود

یکی از پیامدھای بنیادی ناپایداری نظام منطقه ای در فضای سرزمینی، پدیده حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی است. نتایج مطالعات اخیر در سازمان فضایی نظام سکونتگاه ھای روستایی در فضاھای محلی و منطقه ای حاکی از آن است که ناپایداری سکونتگاه ھای روستایی از یک سو و موج فزاینده و افسار گسیخته گسترش فضاھای شھری از سوی دیگر پدیده حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی را تشدید می نماید. ھدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات کیفیت زندگی روستاییان مھاجر به حاشیه مادرشھر مشھد است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه ای-اسنادی و عملیات پیمایشی با استفاده از پرسشنامه به دست آمده است. در روش پیمایشی، پس از گردآوری اطلاعات و پردازش داده ھا با نرم افزار Spss از آزمون تی دو نمونه مستقل استفاده شد. جامعه آماری سرپرستان خانوارھای مھاجر روستایی در حاشیه شھر مشھد می باشد وضعیت اقتصادی در 5 مولفه با 19 متغیر کمی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت اقتصادی روستاییان در روستا با 2.08 کمتر از میانگین وضعیت اقتصادی زندگی آنھا در حاشیه شھر با 2.46 است. اگر چه کیفیت اقتصادی زندگی مهاجران بعد از مھاجرت به حاشیه شھر بر اساس شاخص ھای مورد بررسی تا حدودی بھبود یافته است اما در قبل و بعد از مھاجرت در طیف لیکرت کمتر از میانه نظری یا عدد 3 است.

Keywords:

حاشیه نشینی , دهستان تبادکان , وضعیت اقتصادی , شهرستان مشهد , مهاجران روستایی