محمد رنجکش - کارشناسی ارشد سازه، پردیس دانشگاه گیلان
رضا عاطف یکتا - کارشناسی ارشد سازه، دانشکده فنی دانشگاه گیلان

ارتقای دوام و کاهش نفوذپذیری بتن جهت افزایش عمر خدمت رسانی سازه های بتن مسلح بالاخص در شرایط محیطی خورنده همواره دغدغه متخصصین تکنولوژی بتن بوده است. بدین منظور راهکارهای متعددی معرفی شده است که با استفاده از مواد پوزولانی، ریزپر کننده ها و نانو مواد، تراکم تبن سخت شده را افزایش داده تا از رسیدن مواد خورنده به سطح میلگرد جلوگیری شود. اما علی رغم استفاده موفق این مواد در ارتقای دوام نمونه های آزمایشگاهی، بروز ترک های غیر سازه ای در ساعات اولیه پس از بتن ریزی و همچنین گاهی ترک های سازه ای در نتیجه اعمال بارهای بیش از بار طراحی، به عنوان مسیرهای انتقال آب، اکسیژن و یون های خورنده به عمق بتن و شبکه میلگردها، عوامل موردنیاز برای آغاز خوردگی را فراهم و در دراز مدت خرابی و خروج خدمت سازه های بتن مسلح را به همراه خواهند داشت. در این مطالعه با مروری بر نتایج گزارش شده توسط پژوهشگران مختلف سعی شده است تا میزان اثرگذاری ترک خوردگی بر نفوذپذیری و دوام بتن شناسایی شود.

دوام، خودرگی، نفوذپذیری، مواد پوزولانی، ترک