الیاس اسدی شمس آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد
منصور قلعه نوی - دانشیار گروه عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد

استفاده مداوم از مصالح طبیعی به خصوص منابع تجدید ناپذیر در فرآیند ساخت، هر ساله به عنوان یک از موضوعات روز جهان شناخته می شود. بتن به دلیل هزینه پایین ساخت، هزینه کم نگه داری و تطبیق پذیری زیاد، یکی از پرمصرف ترین مواد ساختمانی است و برای تولید آن به منابع اولیه بسیاری نیاز است. در سال های گذشته به علت مصرف بیش از حد این منابع اولیه، نگرانی های زیادی در مورد محیط زیست جهانی بوجود آمده است. همچنین به دلیل افزایش زباله های صنعتی در محل های دفع زباله و مشکلاتی که این زباله ها برای محیط زیست ایجاد می کنند و از طرفی عدم استفاده مجدد از این زباله ها، توجه عده ی زیادی به این سمت نیز جلب شده است. صنعت سنگ یکی از صنایع پرکاربرد در کارهای عمرانی است که در کنار حجم بالای تولید، ضایعات زیادی را نیز تولید می کند. یکی از پرکاربردترین انواع سنگ، سنگ گرانیت است که در صورت استفاده بهینه از ضایعات آن در ساخت بتن، این ضایعات به موادی ارزشمند تبدیل خواهد شد و از طرفی باعث کاهش مشکلات زیست محیطی ناشی از آنها می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی استفاده از ضایعات سنگ گرانیت به عنوان جایگزین اجزای مختلف بتن، جهت کاهش مشکلات زیست محیطی ضایعات سنگ و افزایش خواص بتن است. در این مقاله ویژگی ها و معایب استفاده از ضایعات گرانیت به عنوان جایگزین بخشی از درشت دانه، ریزدانه و سیمان به صورت مجزا بررسی خواهد شد. در مجموع می توان بیان کرد که معایب ایجاد شده در مقابل مزایای استفاده از این ضایعات در ساخت بتن، بسیار اندک است و این ضایعات می تواند به عنوان قسمتی از هریک از اجزای بتن به منظور حرکت در جهت توسعه پایدار مورد استفاده قرار گیرد.

ضایعات سنگ گرانیت، جایگزین ریزدانه، جایگزین سیمان، جایگزین درشت دانه، بتن پایدار