بررسی شاخصه مردم واری و چگونگی تحقق آن در شکل گیری معماری خانه های بومی مازندران

طرحهای مسکن که امروزه تهیه میشود در تقابل با زندگی و محیط اطراف قرار گرفته در حالیکه مسکن بومی به خوبی به اصالت زندگی و پتانسیل های محیطی آگاه بوده و به جای بی توجهی به نیازهای زندگی و مبارزه با متغیرهای جغرافیایی، در هماهنگی با آن شکل گرفته است. مصداقهای خوب این نوع معماری را می توان در خانه های روستایی مشاهده نمود. یکی از مهمترین ویژگیهای معماری روستایی توجه به طراحی منطبق با نیازهای فطری مردم، محیط و فعالیت های روزمره آنان است. سنت مسیر مطلوب را برای انسان مشخص می کند.. سنت مبتنی بر قوانین تکوینی جهان است و معماری سنتی چون با اصول تکوینی زندگی انسان در پیوند است، همواره زندگی روزمره انسان را تقویت می کند و به سمت امر مطلوب پیش می رود اما تفکر مدرن معرفت را علم، یعنی مجموعه ای منظم از آگاهی ها می داند. این آگاهی ها ماهیتا خود را از قیود زمانی و مکانی خارج می کنند. لذا مردم کم کم پیوند خود را با سرزمین و گذشته خود از دست می دهند. روش تحقیق در این پژوهش شامل روش تاریخی و توصیفی تحلیلی بوده و از مجموع مطالعات میدانی وسیع، روش اسنادی و کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات استفاه شده است و با معرفی الگوهای رایج در منطقه، روند شکل گیری آنها و تغییرات حاصله در اجزاء و عناصر خانه با توجه به مفهوم مردم واری می باشد؛ بدین منظور با شناخت عوامل مردم واری در گذشته و تطبیق آنها با شرایط و تکنولوژی روز میتوان اصالت ایرانی را زنده ساخت. بنابراین حفظ و توسعه معقول معماری بومی با در نظر گرفتن شرایط امروز جهان و هماهنگی با معماری نو از اهداف می باشد.

Keywords:

مردم واری , معماری بومی , سنت , فرهنگ , فضا , مکان , سکونت