اکرم صباغیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران
نسیم خانلو - استادیار گروه معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران،ایران

گسترش شهرها، تامین نیازمندی ها و چاره جویی برای گسترش آینده آنها، اتخاذ تصمیماتی که بتواند مشکلات شهری را به حداقل برساند و بالاخره آنکه ارتباط منطقی بین انسان با محیط طبیعی اش برقرار سازد که منجر به ایجاد تحولاتی در امر شهرسازی شود. از اواخر قرن نوزدهم، راه حل ها و نظریه های مختلف و طرح های گوناگون برای رشد و توسعه ی شهرها ارایه شده است. در این مقاله محله تجریش با نظریه های طرح و برنامه ریزی شهری با روش تحقیق کیفی و به شیوه توصیفی - تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است که به این نتیجه می رسیم که ساختار این محله با نظریه کلرنس پری مطابقت دارد. همچنین رشد و گسترش ساخت محله دارای هسته های متعددی است. تجریش در منطقه یک شهرداری تهران و انتهای شمالی خیابان ولیعصر (خیابان مصدق سابق، خیابان پهلوی سابق) می باشد و قدمت آن به لحاظ ابنیه باقیمانده و آثار حکایت کننده ادوار گذشته و مستند به این آثار قاجاری مبتنی بر اسناد و آثار تاریخی مکشوفه در حفاری ها و متون به جای مانده از تاریخ و تذکره نویسان به نزدیک هزار سال قبل می رسد.

تجریش، استخوانبندی، الگوی شهری، کالبد شهری، محله شهری