اتنا امانی
حسین اردلانی

فضاهای عمومی نظیر خیابانها، میادین و گره های شهری امروزه جایگاه با ارزشی دربرنامه ریزی و طراحی شهری یافته اند. این امر ناشی از تاثیر این فضاها بر جنبه های فرهنگی واجتماعی شهرها و در نتیجه تولید سرمایه اجتماعی است. در این بین، میادین شهری به علت ماهیت خاص خود و عملکردشان در ساختار فضایی و کالبدی شهر و همچنین نقش بازتولید معنایی و ذهنی یک فضای عمومی شهری، از اثرگذارترین فضاهای یک شهر در ذهنیت شهروندان می باشند. بنابراین ایجاد فضاهایی مناسب و مطلوب برای تمامی گروه های اجتماعی، توجه به امر زیبا سازی این فضاها که جزء ارزش های زندگی شهری به حساب می آید، امری ضروری و حرکتی در راستای توسعه شهر محسوب می شود و بایستی بپذیریم که بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی شهروندان از طریق امکانات و تمهیدات شهری از ابعاد مختلف و با نگاه به آینده منجر به توسعه پایدار زیبایی می شود.از این رو این پژوهش بابررسی مبانی نظری موجوددرباب کیفیت محیطی و فضاهای عمومی مطلوب، زیباسازی و کیفیت زندگی شهری به چارچوبی ازمعیارهای سنجش کیفیت این فضاها (میادین) برمبنای زیباسازی فضاهای شهری دست می یابد.از آنجایی که هدف از انجام این پژوهش رسیدن به پتانسیل های طراحی در جهت زیباسازی و در نهایت، ارتقای کیفی فضاهای شهری است، لذا اقدامات صورت گرفته در نهایت به صورت دستور عمل های طراحانه پیشنهاد می شود.

فضای عمومی، میدان شهری، کیفیت فضایی، زیباسازی