مهدیه حسینی نیا - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زرند، گروه معماری، کرمان، ایران

گردشگری امروز با گذار از دوران گردشگری توده ای به گردشگری اجتماعی، معرف جلوه های فرهنگ بشری در شهر مورد بازدید و لذا انتقال دهنده فرهنگ کهن و بازتاب شخصیت جمعی آن ملت در طول تاریخ خویش است. پژوهش حاضر در پاسخ به چگونگی تاثیر پتانسیل های فضای تاریخی-ملی محله زرتشتیان کرمان در جذب گردشگر فرهنگی ابتدا با رویکردی تحلیلی و به روش تحلیل محتوایی متن، به تبیین چارچوبی نظری مبتنی بر روابط میان مولفه های فضا و فضای شهری در ارتباط با گردشگری فرهنگی و سپس به نحوه انطباق آن با فضای تاریخی محله زرتشتیان کرمان می پردازد. تحقیق حاضر بیانگر آن است که علی رغم وجود کالبد تاریخی فرهنگی غنی و ویژگی های موثق و منحصربفرد غیر کالبدی مرتبط با فرهنگ شهری محله، هیچ زمینه ای برای حضور گردشگر در عرصه عمومی، در ارتباط با کالبد و کشف میراث فرهنگی و همچنین درگیر شدن با فعالیتهای فرهنگی و مرتبط با شیوه زندگی و یا آداب و رسوم فرهنگی آنها و نیز مشارکت و تعاملات اجتماعی در فعالیتهای فرهنگی همراه با ساکنان محلی و در نتیجه درک معنای فضا که برآمده از فرهنگ شهری آن فضا باشد، تعریف نگردیده است. بنابراین تنوعی از آثار کالبدی نمادین فرهنگ گذشته و معاصر همچون میراث فرهنگی و آثار فرهنگی معاصر در ترکیبی بهم پیوسته و نه منفصل از مولفه های غیرکالبدی نمادین فرهنگ شهری مانند برگزاری جشن ها و آداب و رسوم آنها در قالب چشنواره های موقت و یا فعالیت های دایمی که بتواند سبب حضور و لذا تعاملات اجتماعی ایشان گردیده و در نهایت تجربه ای موثق و منحصربفردی را برای گردشگران بهمراه آورد، می تواند مسبب جذب آنها در فضای مذکور گردد.

فضا، فضای شهری، گردشگری فرهنگی، فضای تاریخی، محله زرتشتیان کرمان