نادر زالی - دانشیار گروه شهرسازی دانشگاه گیلان
مینا مرادپور - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی - گرایش برنامه ریزی منطقهای دانشگاه گیلان

در راستای کاهش نابرابری ها و عدم تعادل های منطقه ای، سرمایه گذاری صنعتی در سطح مناطق مختلف کشور بویژه با توجه به مزایای نسبی آن مناطق میتواند یکی از راهبردهای اساسی توسعه باشد. بنابراین یکی از بهترین و مهمترین ابزار دستیابی به اهداف فوق، صنعتی شدن است. تجارب کشورهای پیشرفته و در حال توسعه گویای آن است که تجمع واحدهای صنعتی در نزدیکی یا حوزه نفوذ شهرها و مجتمع های زیستی موجود، همواره در مقیای محلی و منطقهای دگرگونی هایی را موجب میشود که این دگرگونیها از یک سو تابع ویژگی های محیطی و توان طبیعی و مقتضیات تاریخی، اقتصادی و اجتماعی و نظام سیاسی حاکم بر کشور و منطقه است و از سوی دیگر به اهداف اندازه، کارکرد و به ویژه الگوی مکانیابی مجتمع ها و شهرهای جدیدی در فضای موجود باز می گردد. از این رو پژوهش حاضر، با توجه به اهمیت موضوع به بررسی نقششهرکهای صنعتی در توسعه منطقه ای استان قزوین پرداخته است. تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از حیث ماهیت و روش، تبینی می باشد. جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز، با شیوه های کتابخانه ای و با استفاده از آمارنامه های منتشر شده توسط مرکز آمار ایران و شرکت شهرکهای صنعتی استان قزوین در سالهای 1376، 1385 و 1390 انجام شده است. پس از انتخاب شاخص های معرف توسعه با در نظر گرفتن محدودیت های آماری، از ضریب آنتروپی شانون جهت وزن دهی شاخص ها استفاده شد و سپس بر اساس تکنیک تاپسیس به رتبه بندی توسعه صنعتی و توسعه منطقه ای در شهرستانهای استان قزوین در سالهای مذکور پرداخته شده است. از آزمون اسمیرنف کولموگروف جهت تعیین نرمال بودن داده های پژوهش استفاده شده و در نهایت با آزمون ضریب همبستگی پیرسون معنا داری رابطه ی دو متغیر توسعه صنعتی و منطقه ای سنجیده شد. بر اساس نمودارهای آماری و آزمون های آماری که از طریق نرم افزار spss انجام گرفته است میتوان نتیجه گرفت بین توسعه شهرک های صنعتی در استان با توسعه منطقه ای رابطه ی معناداری وجود ندارد.

شهرک های صنعتی، توسعه منطقه ای، استان قزوین