سجاد حاتم وند - کارشناسی ارشد عمران زلزله، دانشگاه پردیسان مازندران
مرتضی نقی پور - استاد گروه مهندسی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
علی ناصری - دکترا عمران سازه، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

امروزه انبوهی از ساختمانها وجود دارند که بنا به دلایل متعدد احساس می شود نتوانند نیازهای لرزه ای مدنظر آیین نامه های جاری را تامین کنند. اما قبل از اقدام به تقویت لرزه ای یک سازه لازم است عملکرد لرزه ای آن سازه با توجه به نوع خود، تحت زلزله نیاز، ارزیابی گردد. سازه های مقاوم در برابر زلزله باید طوری طراحی شوند که در برابر زلزله های قوی بتوانند تغییر شکل زیادی را متحمل شده و از این طریق جذب و استهلاک انرژی نمایند، در عین حال که مقاومت و سختی کافی برای انتقال نیروها به فونداسیون بدون فروریختگی کامل را دارا باشند. تحقیقات انجام گرفته روی سازه های با سیستم مهاربند زانویی نشان داده است که سازه های مجهز به المان زانویی از لحاظ شکل پذیری، میزان اتلاف انرژی و سختی، مناسب می باشند. از اینرو بررسی پارامترهای استفاده از این سیستم جهت تقویت سازه های موجود ضروری به نظر می رسد. بنابراین در این مقاله جهت فهم بهتر از رفتار المان زانویی، طول المان زانویی را در سازه ها بلند مرتبه (15، 20 و 25 طبقه) تغییر داده تا به موقعیت بهینه ای برای مهاربند زانویی دست یابیم.

سازه بلند مرتبه فولادی، مهاربند زانویی شکل پذیر ، ارزیابی عملکرد لرزه ای، تاثیر طول المان های زانویی، تحلیل دینامیکی غیرخطی