فاطمه بایندور نصراله بگلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل جلفا

از آنجایی که معماری تجلی و تجسم تفکر و باور های سازنده و مخاطبین خویش می باشد لذا تدقیق در شناخت معماری اسلامی و بررسی مبانی فکری و اصول و استخوان بندی اندیشه های شکل دهنده آن را اجتناب ناپذیر می گرداند برای رسیدن به معماری پایدار ابتدا انسانی پایدار را تعریف و جستجو می نماید توجه به انسان و نیازهای او در بعد فیزیکی و معنوی و روحانی در حد اعتلای کمال و احراز هدفی والا و معنوی در طول زندگی مهمترین ویژگی یک انسان پایدار بوده که با ملحوظ داشتن متعادل همه جنبه های زندگی وی در عین ارتباط با گذشته و اندیشه به آینده با جهت گیری به سمت آرمان نهایی حیات انسان زمینه ساز ظهور معماری پایدار می گردد.معماری اسلامی دارای ویژگی منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است فنون و قواعد به کار رفته در این معماری بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را به وضوح دارد در مقاله حاضر سعی به بررسی تطبیقی معماری اسلامی- ایرانی و معماری پایدار شده است،طبق نتیجه مشاهده می شود که بازگشت به معماری اسلامی -ایرانی و توجه به مفاهیم آن ، که ریشه در آموزه های اسلامی و فرهنگ غنی این سرزمین را دارد می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات نظیر بحران های انرژی ، تخریب محیط زیست و ...باشد که نگرانی های بسیاری را برای دولت ها و جوامع بین المللی به همراه داشته است .البته این بازگشت به معنای بازگردانی این اصول و همگام سازی آنها با تکنولوژی جدید و نیاز جوامع امروزی است نه تقلید صرف از اصول معماری گذشته که نتیجه ای جز رکود در بر نخواهد داشت.

معماری پایدار، معماری ایرانی، معماری اسلامی، پایداری، توسعه پایدار