بررسی قوانین موجود برای مناسب سازی شهرها برای معلولین (نمونه موردی شهر رشت)

انسانها موجوداتی اجتماعی هستند که تمایل به برقراری ارتباط با افراد پیرامون خود را دارند. یکی از عوامل موثر در زندگی فردی و اجتماعی هر کس تامین نیازهای اوست. انسان به جز نیازهای اولیه خود از قبیل لباس و خوراک، نیازهای دیگری مانند صحبت کردن و ارتباطات اجتماعی. این نیازها میتوانند در داشتن بهداشت روانی سالم در جامعه نقش بازی کنند. امروزه در جوامع بشری درصدی از افراد بر اثر عوامل ارثی و یا محیطی به معلولیت و یا ناتوانی دچار میشوند. متاسفانه بسیاری از افراد بدون در نظر گرفتن توانمندیهای زیاد این قشر از جامعه، خواسته یا ناخواسته بیشتر با هدف دلسوزی و ترحم با این افراد تعامل دارند. در سوی دیگر فضای شهری یکی از نمادهایی است که موجب ارتباط بین افراد می شود و با این وجود شهروندان یک جامعه می توانند آزادانه و بدون خطر و مانع در محیط پیرامون خود از جمله ساختمان ها، معابر شهری، اماکن عمومی تردد کنند و از کلیه حقوق اجتماعی و امکانات شهری برخوردار شوند. یک فضای شهری مناسب می تواند به گونه ای طراحی شود که معلولان و سالمندان بدون احتیاج به ترحم و یا کمک کسی نیازهای خود را برطرف کنند. متاسفانه امکاناتی که برای این قشر در نظر گرفته شده بسیار محدود است. این افراد از لحاظ دسترسی به فضای شهری، مسکونی، اماکن عمومی با مشکلات زیادی مواجه هستند. بر طبق قانون اساسی، ضوابط و حق و حقوق مناسبی برای آنها در نظر گرفته شده است، اما در بسیاری از موارد به آنها هیچ توجهی نشده است. به همین دلیل. بسیاری از معلولین، منزوی و از حضور در اجتماع مترود شده اند. یک محیط شهری مطلوب باید ارایه دهنده خدمات مناسب برای کلیه اقشار بویژه افراد آسیب پذیر باشد و این امر کمک به بالا بردن حس عزت نفس، حس تعلق خاطر و حضور یکسان این افراد در جامعه می شود.. هدف از این مقاله بررسی قوانین موجود و نیازها و چگونگی اجرای این قوانین است.

Keywords:

معلولیت , قوانین و ضوابط , مناسب سازی شهرها , طراحی فضاهای شهری