علی شایقی - کارشناس ارشد سازه ، عضو هیات علمی دانشگاه ، گروه عمران، واحد دانشگاه آزاد اسلامی پارس آباد مغان ، ایران

گرایش کنونی به سمت ساختمان های با ارتفاع زیاد، استفاده از مصالح سبک و با مقاومت بالا و نیز روش های ساخت پیشرفته موجب افزایش انعطاف پذیری و کم شدن میرایی سازه ها شده است. برای بهبود قابلیت اعتماد و ایمنی سازه های بلند در برابر زلزله های قوی، استفاده از سیستم های کمکی نظیر سیستم کنترل غیرفعال، ترکیبی و نیمه فعال در دو دهه اخیر مورد توجه واقع شده است. با اینکه سیستم های کنترل غیرفعال در بعضی موارد موثر هستند، اما محدودیت هایی را نیز دارند. از این رو، سیستم های کنترل فعال، نظیر میراگر جرم تنظیم شده فعال، سیستم های تاندون فعال که عملکرد آنها وابسته به پشتیبانی انرژی خارجی است، به صورت گسترده ای در دهه گذشته و اغلب به صورت تیوریکی بررسی شده است. تا حال حاضر اغلب مطالعات بر روی سیستم های کنترل فعال به صورت آزمایشگاهی و ایده آل انجام شده است. سیستم های کنترل فعال برای کنترل ارتعاشات سازه ای، وابسته به یک نیروی خارجی هستند، که این نیرو به نیروی کنترل مشهور است. برای تعیین میزان نیروی کنترل از الگوریتم های کنترل فعال استفاده می شود. در این تحقیق از معیار بهینه سازی بسیار مناسب ITAE و از یک زلزله مصنوعی که دارای تمام مشخصات زلزله های ناشناخته بوده و از روش بهینه سازی بسیار قدرتمند و هوشمند الگوریتم اجتماع ذرات جهت طراحی سیستم کنترل کننده جرم میراگر فعال و نیروی محرک استفاده شده است. نتایج طراحی بر روی یک ساختمان بلند یازده طبقه از حیث مشخصات عملکردی جابجایی و شتاب نسبی طبقات مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.

کنترل فعال، جرم میراگر تنظیم شده، ساختمان بلند، الگوریتم اجتماع ذرات