بیتا بستانی - کارشناس مهندسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه شهرسازی، قزوین، ایران
سید محمد رضا خطیبی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه شهرسازی، قزوین، ایران

از دهه های گذشته، احداث پل های روگذر نمادی از مدنیت و شهرنشینی در کشور ما به شمار می آیند که هدف از احداث این پل ها، بر طرف کردن معضل ترافیکی در شهرهای بزرگ و کلانشهرها است. تک عملکردی بودن پل ها، با عملکرد صرفا ترافیکی، علاوه بر آسیب های کالبدی و منظر شهری، باعث پیدایش بسیاری از آسیب های اجتماعی در محدوده پل های روگذر می شوند. به همین دلیل این فضاها به عنوان زایده ای در شهر باقی می مانند و شهروندان هیچگاه با آن ها ارتباط برقرار نمی کنند. در این تحقیق هدف بر آن است تا بتوان با استفاده از عناصر طراحی موجود در نظام طراحی شهری، به زیباسازی و محوطه سازی پل های روگذر پرداخت. با پرداختن به این مولفه، می توان به امنیت، سرزندگی و دعوت کنندگی در شهرها و جداره های پل های روگذر، رسید. نمونه موردی در این تحقیق، پل های روگذر 7 دی و 9 دی واقع در شهر قزوین هستند. روش تحقیق در این مقاله به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع کیفی و مطالعه موردی است. دستیابی به اطلاعات به روش اسنادی و برداشت میدانی است. در انتها جهت ارایه پیشنهادات از نرم افزار Sketch Up استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که طراحان شهری می توانند با استفاده از اجزای منظرساز مانند نورپردازی، روشنایی، عناصر سبز و مبلمان های متاثر از بوم و اقلیم، باعث نرمی بخشی به پل شوند و پل های روگذر را به عنوان عنصر شهری تبدیل کنند تا شهروندان با آن به بهترین نحو ارتباط برقرار کنند.

طراحی شهری، زیباسازی، محوطه سازی