حامد گوهری پور
زهرا آساره
فریما عزیزپوری

با توجه به اینکه امروزه تهران در ردیف شهرهای جهانی از نظر کیفیت های کالبدی و زیست محیطی مورد ارزیابی قرار می گیرد لذا توجه به حفاظت و توسعه پهنه ها و عرصه های طبیعی و اکولوژیکی همواره باید مدنظر قرار گیرد. اراضی عباس آباد در پهنه مرکزی شهر تهران، به عنوان یکی از 5 تپه (لویزان، سرخه حصار، عباس آباد، پردیسان و چیتگر) مهم و ارتباط دهنده کوهپایه های البرز به دشت می باشد. با احداث بزرگراه مدرس در سال 1349، اراضی عباس آباد به دو نیمه شرقی و غربی تقسیم و موجب جدایی کالبدی و عملکردی این 2 نیمه گردید. طی سالیان گذشته و در سال 1384 برای حل این مشکل در طرح جامع اراضی عباس آباد، احداث پل طبیعت درنظر گرفته شد که احداث آن از سال 1389 آغاز و در سال 1393 افتتاح گردید. در این پژوهش با توجه به جایگاه و ضرورت احداث این پل در طرح های بالادست، با استفاده از روش توصیفی - پژوهشی و روش تحلیلی swot ، بررسی و ارزیابی اجرای این پروژه پرداخته شده است و اینکه این پروژه و اجرای آن تا این مرحله و تکمیل آن در آینده تا چه حد توانسته با نمونه های دیگر در ایران و جهان برابری کند و همچنین تا چه اندازه توانسته با چشم اندازها و راهبردها و سیاست های طرح های بالادست همخوانی داشته باشد.

اراضی عباس آباد، پل طبیعت، بزرگراه مدرس، طرح های فرادست