بررسی تاثیر نقش مصالح جدید ساختمانی در توسعه پایدار شهری

مفهوم پایداری معماری مربوط به تمام جنبه های زندگی در جای جای دنیاست و اساسا به روش استفاده از منابع با توجه به نیازهای نسل ها آینده و حق این نسل نیست به احتیاجات خود تاکید دارد. و شعار آن (ما کره زمین را از پدرانمان ارث نگرفته ایم بلکه ودیعه ای است از فرزندان نزد ما). پایداری و معماری پایدار نیز یکی از این موارد است که بدلیل ارتباط مستقیم فرهنگ و معماری ایران با تکنولوژی و دنیای غرب، آن هم به صورت ابتدایی و ناقص، باعث شده علی رغم وجود رده پای آشکار اصول پایدار و پایداری در این مرز و بوم، با ورود و قبول تعاریف سطحی، مقطعی و غیر بومی در پرداختن علمی و ملی به موضوع پایداری سهل انگاری شود. امروزه با کاهش روزافزون منابع انرژی و افزایش ساخت و ساز در کشور، بیش از بیش نیاز به استفاده از تکنولوژی و مصالح نوین جهت تامین انرژی در ساختمان ها حس می گردد. در این مقاله تلاش بر آن است تا با معرفی مصالح نوین، گامی مثبت در جهت حفظ منابع انرژی و نیل به پایداری در معماری برداشته شود. هدف از طرح مسکن پایدار پیش از انکه در پی خلق پروژه ای موفق در زمینه معماری باشد، سعی در جلب توجه ویژه صاحب نظران فن و مسیولین و سیاستگذاران به مقوله انرژی و معماری پایدار و اهمیت آن به طور عام و ایجاد زمینه شکل گیری تشکیلاتی منسجم و پاسخگو برای معماری پایدار می باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بوده و ابزارهای جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

مصالح جدید , پایداری , توسعه پایدارشهری