بررسی نسبت محیط فیزیکی با رشد و پرورش خلاقیت کودکان؛ احکامی جهت طراحی فضاهای آموزشی و کمک آموزشی

فضاهای آموزشی و کمک آموزشی را می توان مهم ترین محیط های یادگیری تاثیرگذار بر کودکان دانست. بنابراین چگونگی رشد و پرورش خلاقیت کودکان به عنوان یکی از اهداف آموزشی عصر حاضر، به واسطه معماری، تبدیل به مسیله پژوهش حاضر شده است. لذا هدف، استخراج احکام کاربردی در طراحی این گونه فضاها، به منظور رشد و پرورش خلاقیت کودکان 12-6 سال می باشد. روش تحقیق استفاده شده به صورت کیفی است که بر مبنای پیشینه موضوع و از تحلیل محتوی متون روان شناسی رشد کودک، خلاقیت، طراحی معماری و منظر شکل گرفته و نتایج آن به روش استدلال منطقی استخراج گردیده است. یافته تحقیق حاکی از آن است که محیط آموزشی و کمک آموزشی کودکان بایستی فعالیت محور طراحی شود. با توجه به ساختار مناسب این فضاها، طرح مجموعه ای اجتماعی و محله ای در ترکیب با فضاهای سبز و طبیعی ، ترکیب واحد کارگاه ها با واحدهای فضایی با ساختار باز و فضاهای جمعی مجهز و چند منظوره (تدابیر شامل محوطه سازی، جزییات معماری کف ها، جداره ها و دیواره های کلاس ها، کارگاه ها، راهروها و سالن ها، مبلمان داخلی و بهره گیری از عناصر کمک آموزشی تعاملی و فناوری دیجیتال) پیشنهاد این تحقیق می باشد. در نهایت احکام طراحی، به صورت جدولی ارایه شده است.

Keywords:

کودک , پرورش خلاقیت , شناخت محیط , محیط یادگیری خلاق , فضاهای آموزشی