علیرضا محمدی - استادیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی
محمد حسن یزدانی - استادیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی
مصیب سعدی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری،گرایش بهسازی و نوسازی شهری،دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی

امروزه پارادایم پایداری به طور گسترده ای به منظور پدید آوردن دنیایی که در آن انسانها بتوانند با عدالت و به گونه ای شایسته در کنار یکدیگر زندگی کنند، مطرح گردیده است. از طرفی دیگر یکی از بسترهایی که انسان در آن پرورش یافته و بسیاری از نیازهای خود را در آن برآورده می کند، محله است. تا قبل از انقلاب صنعتی و رشد فزاینده شهرها، محلات شهری رشدی تدریجی داشتند و ضمن حفظ ارزش های طبیعی، اجتماعی و کالبدی خود، به نیازهای نسبتا ثابت ساکنین پاسخ می دادند. اما در عصر جدید به تبع افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها، محلات شهری، فرصت نیافتند تا خود را با مقتضیات جدید محلات شهری وفق دهند. به همین علت، به دلیل بی پاسخ ماندن بسیاری ازنیازهای ساکنین، بی سامانی ها و اختلالات زیادی بر این محلات حاکم گردید. نگرش توسعه پایدار محله که حاصل تلفیق دو رویکرد توسعه محله ای و توسعه پایدار است، تلاش می کند با تقویت و بهبود فضاهای کالبدی محله، تعاملات اجتماعی موثر را افزایش دهد و از این مسیر به افزایش حس تعلق به مکان، مسیولیت پذیری و ارتقاء سرمایه اجتماعی نایل گردد ، روش تحقیق، به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت، توصفی - تحلیلی است.

توسعه محله ای پایدار؛ سرمایه های اجتماعی؛ هویت محله؛ احساس تعلق