تورج جلیلی - دکتری تخصصی معماری و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی ماهشهر
زهره اعتماد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر
علی فرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر

با وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357 و تحولات گسترده سیاسی - اجتماعی ناشی از آن، گسستی میان روند معماری پیش و پس از انقلاب حادث شد. در واقع ظهور دیدگاه های جدید که از آرمان های فرهنگی، ملی و دینی نشات گرفته بودند از نخستین عواملی بودند که معماری و شهرسازی را متحول کردند. تغییر در نظام آموزشی معماری در دانشکده ها، توقف بسیاری از سرمایه گذاری ها در امور عمرانی، تعطیل شدن بسیاری از دفاتر مهندسین مشاور، مهاجرت تعدادی از اساتید و مهندسان به خارج از کشور و جنگ هشت ساله ایران و عراق از دیگر وقایعی بودند که معماری و شهرسازی را تحت الشعاع قرار دادند. در هر حال تلاش جهت کسب هویت ایرانی - اسلامی در کلیه امور فرهنگی و از جمله معماری و شهرسازی از مهم ترین پیامدهای این تحولات است که به اشکال مختلفی در معماری پس از انقلاب بازتاب یافته است. وجود تنوع و کثرت و دیدگاه های گوناگون از خصوصیات معماری سال های پس از انقلاب بویژه دهه 1370 است. بنظر می رسد این دوران جدید از روند معماری معاصر ایران، که جستجوگر جوهره اصولی و بنیادین آثار جاویدان معماری ایرانی در بیانی تازه و نو در شکل گیریهای کالبدی است، می تواند آثاری شاخص تر از قبل ارایه نماید که نمونه هایی از آنها را که قبلا نام برده شد(مجموعه ورزشی رفسنجان، را بتوان بعنوان سرآغازی برای این جریان به حساب آورد. جریانی که انتظار می رود در سال های آتی اصلی ترین گرایش معماری معاصر ایران باشد.روش پژوهش حاضرازنوع کیفی وروش تحقیق ازنوع توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات ازنوع اسنادی -کتابخانه ای می باشد.

معماری معاصر، دهه هفتاد تا هشتاد، گرایش، انقلاب اسلامی، ایران