طراحی و پیاده سازی سیستم مدیریت زیرساخت های ایمنی و موارد اضطراری در آزادراهها (مطالعه موردی: آزادراه تهران پردیس)

همراه با ارتقای سریع حمل و نقل در ایران، زیرساخت های آزادراه ها بطور مداوم بهبود یافته و کارایی آن به تدریج، بخش مهمی از ایمنی جریان ترافیک گردیده است. مخصوصا پیشامد های جاده ای، که یک پدیده غیر قابل اجتناب میباشد، معمولا باعث بوجود آمدن مشکلات بزرگ و از دست رفتن جان و مال انسانها خواهد شد. بنابراین، نقش مدیریت امداد و نجات و کارایی زیرساخت ها، بیش از پیش جدی و مهم در نظر گرفته میشود. از دهه 1960 میلادی، دنیا دوره ای از اوج پیشامد های جاده ای را تجربه نمود، بنابراین یک سری قوانین خاص مدیریتی وضع گردید و مکانیزم های مدیریت امداد و نجات، مدون گردید و تکنولوژی های جدید انتقال اطلاعات جهت پیشگیری و کنترل حوادث بکار گرفته شد. بعضی کشورهای توسعه یافته، مکانیزم سیستم های امداد و نجات و سیستم های مدیریت امداد و نجات جاده ای را تکمیل نموده اند. در ایالات متحده آمریکا، آژانس مدیریت امداد و نجات فدرال (FEMA)، یک سیستم مدیریتی حوادث و تصادفات آزادراهی را ایجاد نموده است. و دپارتمان آمریکایی امنیتی سرزمین اجدادی نیز یک سیستم مدیریت امداد و نجات ملی (NEMS) را ایجاد نمود. دپارتمان ایمنی ترافیک آلمان، یک سیستم کمک به حوادث جاده ای (TIAS) در اختیار دارد. سیستم اطلاعات و ارتباطات وسایل نقلیه موتوری ژاپن (VICS)، مهارت و تجربه غنی از مدیریت امداد و نجات جاده ای را اندوخته است. در حالیکه پژوهش های محلی بر روی سیستم های مدیریت امداد و نجات، اخیرا آغاز گردیده است. یک سیستم مدیریت امداد و نجات جاده ای بر اساس تطابق با خطرات و مدل معماری، طرح چهارچوب و طرح محیطی عملی، پایه گذاری شد.