ارایهی یک چارچوب عملیاتی برای طراحی اینترنت اشیای شناختی

اینترنت اشیاء ) IoT ) 3 یک تکنولوژی نوظهور است که انتظار میرود تحولات چشمگیری در بسیاری از سیستمهای صنعتی موجود مانند سیستمهای حمل و نقل و سیستمهای تولید ایجاد نماید. واژهی اینترنت اشیاء در ابتدا برای اشاره به اشیاء متصل، تعاملپذیر و قابل شناسایی که به سامانه شناسایی فرکانس رادیویی مجهز بودند، بکار گرفته شد. پس از آن پژوهشگران اینترنت اشیاء را به تکنولوژیهای بیشتری مانند حسگرها، محرکها، سیستمهای موقعیتیابی جهانی و دستگاههای سیار نیز مرتبط کردند. همانطور که گفته شد، تحقیقات فعلی در زمینهی اینترنت اشیاء، عمدتا بر چگونگیفعالسازی و اتصال اشیا برای دیدن، شنیدن، و حس کردن دنیای فیزیکی و سپس به اشتراک گذاری مشاهدات خودتمرکز دارند. در این مقاله به این بحث میپردازیم که تنها اتصال کافی نیست، و فراتر از آن اشیا باید دارای قابلیت یادگیری، تفکر و درک دنیاهای فیزیکی و اجتماعی توسط خود باشند. این نیاز کاربردی، ما را به توسعهی یک الگوی جدید که اینترنت اشیای شناختی ) CIoT ) 4 نامیده شده واداشته تا به منظور استفاده در هوش سطح بالا، IoT فعلی با مغز تقویت شود. در این مقاله یک چارچوب عملیاتی از CIoT ارایه میدهیم که هدف اصلی این مقاله، تقویت بخشیدن به IoT توسط اضافه نمودن قدرت یادگیری، تفکر و درک جهان فیزیکی و اجتماعی به اشیای عمومی است و این امر با ادغامسازیموثر فرآیند اجرایی شناخت انسان در طراحی IoT و ارایهی شرحی دقیق از تکنیکهای پردازش شناختی که در قلبCIoT قرار دارند، صورت میگیرد. به طورخلاصه، CIoT میتواند IoT فعلی را با ادغامسازی پردازش شناخت انسانی در طراحی سیستم، تقویت بخشد. این چارچوب موجب صرفهجویی در زمان، کاهش وابستگی به اپراتورها، افزایش بهرهوری منابع، و تقویت تامین سرویس میشود.

Keywords:

اینترنت اشیا IoT , اینترنت اشیای شناختی CIoT , شناسایی فرکانس رادیویی RFID , شبکههای حسگر بیسیم WSN