مهدی واحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

پارک های علم فناوری تحقیق و توسعه در زمینه ی فناوری های سطح بالا است. هدف عمده آنها توسعه فناوری و ایجاد شرایط مناسب بری رشد وظهور انواع نوآوری های مبتنی بر فناوری است. جایگاه پارک ها و مراکز رشد در اقتصاد دانایی محور و در زنجیره تجاری سازی دانش، جایگاه ارزنده ای است. در این زنجیره ایده های نوآورانه، رشد داده می شوند و با ابداع فناوری های جدید و محصولات دانشی، کارها و خدمات جدید به صنعت و بازار عرضه می شود. بنابراین توسعه، گسترش و حمایت همه جانبه سیاست گذاران و مسیولان در زمینه ایجاد پارک ها و مراکز رشد علم و فناوری علاوه بر اتخاذ شیوه های نوین مدیریت باید تمام بسترها را نیز جهت یابی به اهداف مزبور فراهم نمایند. در عصر مدرن تامین رفاه جامعه سرلوحه توسعه بود، اما با مطرح شدن مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط زیست و توسعه در دهه 1970 مفهوم توسعه پایدار مورد توجه جدی قرار گرفت. کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایداری را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. این پژوهش بر مبنای روش توصیفی تحلیلی ودیدگاهی تعمق نگر تدوین گردیده، سعی شده است تا با بررسی تحلیلی طرح جامع و ساختار کالبدی فضای کنونی پارک های علم و فناوری بتوان به تعیین و تبیین معیارها و ضوابط طراحی و معماری این پارک ها باد نظر گرفتن شاخصه های معماری پایدار دست یافت.

پارک علم و فناوری، پایداری محیطی و معماری پایدار