محمدرضا صالحی وانانی - گروه معماری، دانشکده معماری واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران

رشد و توسعه روزافزون شهرنشینی با گسترش کالبدی شهرها رابطه مستقیم دارد. توسعه فیزیکی شهرها دوری از طبیعت و قطع رابطه انسان با محیط زیست طبیعی باعث شده است در سال های اخیر شیوه زندگی، نوع تفریحات و نیازهای اجتماعی مردم تغییر قابل توجهی کند. بنابرانی، شناسایی مکان های زیست محیطی و طبیعی نزدیک مناطق شهری با هدف ایجاد فضاهای تفریحی و فرهنگی که بتوان همه مردم در هر سن و طبقه ای از فضاهای تفریحی و فرهنگی استفاده کنند، ضرورت دارد. در سال های اخیر ملاحظات اکولوژیکی و زیست محیطی موجب گردید تا اکوتوریسم به عنوان سازگارترین نوع گردشگری بیش از سایر اشکال گردشگری مورد توجه قرار گیرد. در واقع این نوع گردشگری جهت پیشرفت اقتصادی هر کشور، مردم بومی منطقه و حفظ ارزش های طبیعی، زیست محیطی و فرهنگی مناطق گردشگری مناسب تشخیص داده شده است. از این رو توسعه این بخش جزء اهداف اصلی صنعت گردشگری در نظر گرفته می شود با توجه به این که بهره برداری از توان های توریستی در هر منطقه می تواند زمینه ای پویا و فعال برای توسعه آن در پی داشته باشد ساحل رودخانه کارون با داشتن توان ها و جاذبه های اکوتوریستی بسیار غنی بویژه شرایط آب و هوایی و طبیعی پاک، نقش مهمی در توشعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ناحیه ایفا می نماید. پژوهش حاضر تلاش می کند پتانسیل ها و توانمندی های اکوتوریستی حاشیه رودخانه کارون از جنبه های متفاوت محیطی، اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی مورد بررسی قرار داده و با طراحی یک مجموعه تفریحی فرهنگی به عنوان راهبردی در جهت ارتقاء و بهبود اکوتوریسم، گامی برداشته می شود. روش تحقیق حاضر از نوع روش تحقیق توصیفی، تحلیلی بوده که در نهایت منجر به طراحی می شود و اطلاعات مورد نیاز از شیوه های کتابخانه ای، میدانی، استنباط آماری و با استفاده از ابزارهای نظیر متن، نقشه و عکس و ... صورت گرفته است.

تفریح، فرهنگ، اکوتوریسم، پایداری