فاطمه فلاح حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور واحد رشت
امیر محمد بهرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور واحد رشت

اسکان غیر رسمی یا به تعبیری دیگر کانون های زیستی خود انگیخته بخش جدایی ناپذیری از زندگی کلان شهری ایران به شمار می رود. اسکان غیر رسمی در کلانشهر تهران عارضه ای ناخواده در مدیریت شهری و پدیده ای رو به گسترش است و از آنجایی که ساز و کار تشکیل، تحول و گسترش این پدیده هنوز به خوبی تشخیص داده نشده و در چارچوب برنامه ریزی های رسمی قرار نگرفته، مشکلات و معضلات عدیده ای را در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی به وجود آورده است. از جمله مسایل مهمی که در این سکونتگاه ها باید مورد توجه قرار بگیرد، مسیله امنیت است. امنیت از جهاتی با ویژگی ها و شرایط سکونتگاه های فقیرنشین شهری ارتباط تنگاتنگی دارد. در این نوشتار با روشی توصیفی و با بررسی متون و منابع مکتوب و آمار و اطلاعات موجود، جنبه های مختلف امنیت شهری در ارتباط سکونتگاه های غیر رسمی بررسی شده است. این بررسی نشان می دهد که امنیت و سکونتگاه های غیر رسمی رابطه ای دو سویه دارند که با امنیت کل شهر و نیز ساکنان سکونتگاه های غیر رسمی ارتباط پیدا می کند.

امنیت، سکونتگاه غیر رسمی، فقر، محلات کم درآمد، کلانشهر تهران